Een paar maanden geleden vroeg het bestuur van Hildering mij of het mij leuk leek om een eenakter te regisseren voor een eenakterfestival in IJmuiden genaamd KET. Ik was enthousiast en met hulp van de leescommissie heb ik een interessante en grappige eenakter uitgekozen genaamd ‘High tea’. Nu konden we beginnen!
Het stuk ging over twee welgestelde dames die in een chic restaurant afspreken om onder het genot van een drankje (lees: veel drank) en lekkere hapjes bij te praten en voornamelijk te roddelen. Voor de afspraak heeft een van de dames (Marie-Louiser) een akkefietje gehad met een ‘gewone vrouw’; een pleb. Naarmate de alcohol vloeit, blijft er van de goede opvoeding van de dames nog maar weinig over. Als vervolgens de ‘gewone vrouw’ verhaal komt halen, wordt het pas echt chaos.
Samen met Jan-Hilco als Rogier de ober, Annet als Marie-Louise, Hil als Clarissa en Therry als Dora, zijn we dit avontuur aangegaan. Het was de eerste keer dat Hildering mee zou doen met dit eenakterfestival, dus we wisten niet precies wat we konden verwachten. Omdat de repetitieruimte van Hildering al veel gebruikt zou worden, was het een uitdaging om te repeteren met elkaar. Maar dit is goed gelukt. Samen kwamen we er wel. We gingen gauw aan de slag want we hadden maar ongeveer vier weken de tijd om te repeteren. We repeteerden dan ook zo’n twee a drie keer in de week.
Na een leesrepetitie gingen we aan de slag met het repeteren en neerzetten van het stuk. Al vanaf de leesrepetitie voelde ik; ja, dit is het. Dit is een fantastisch stuk met fantastische spelers. Na twee repetities waren we al enorm ver. Er werd hard gewerkt maar we hadden ook enorm veel lol met elkaar.
Uiteindelijk kwam het moment waarop we naar IJmuiden konden om te kijken hoe de theaterzaal eruit zou komen te zien. Op donderdag 18 november hadden we nog een generale repetitie op locatie en vrijdag 19 november was het dan zover. Nadat we onze spullen hadden klaargezet en het lichtplan hadden besproken, konden we even met elkaar eten voordat we ons klaar moesten maken.
Het was een eenakterfestival waarbij op vrijdag vijf verschillende theatergroepen hun eenakter gingen laten zien en op zaterdag kwamen weer vijf andere eenakters voorbij. Het publiek bestond uit vrienden, familie en mensen uit de omgeving die vaker naar dit theater kwamen. Wij waren vrijdag als eerste aan de beurt en we mochten dus het spits afbijten.
En wat deden ze het goed. Wat was ik trots als regisseur. Ze moesten het nu zelf doen zonder hulp of sturing van mij. En dat ging hartstikke goed! En het belangrijkste is, dat ze enorm hebben genoten. Ook het publiek genoot zichtbaar. Er werd gelachen en goed gereageerd. Het was een succes. Na het spelen kwamen we bij elkaar en het eerste wat er werd gezegd was: “Wanneer mogen we weer?”. Dit smaakte dus naar meer. Maar helaas, voor nu is het even niet anders.
Lieve Jan-Hilco, Hil, Therry en Annet; ik heb van jullie genoten! Ik ben trots op ons wat we samen hebben neergezet in vier weken tijd. En wie weet, misschien kunnen we dit leuke stuk ooit ook aan de Zandvoorters laten zien.
Nathalie
Regisseur