— Recensie uit de Zandvoortse Courant – nummer 17 – 25 april 2024 —
Geschreven door Kees Rutgers
3 halen 1 betalen was zeer de moeite waard
Toneelvereniging Wim Hildering hield afgelopen weekend uitverkoop met de voorstelling ‘3 halen, 1 betalen’. Het was voorlopig de laatste keer dat het gezelschap in de Krocht terecht kon, want vanaf 1 mei gaat het theater op de schop voor een grote verbouwing.
Zoals de titel al zegt, kreeg het publiek drie aparte stukken te zien. Het eerste duurde het langst, daarin deden maar liefst elf spelers aan mee. Het stuk speelde zich af in een tehuis voor alleenstaanden. In kamer zes woonden allemaal aparte types; de een was doof, de ander dement en weer een ander dacht dat ze operazangeres was. Binnen korte tijd stierven onder verdachte omstandigheden alle bewoners van deze kamer. De een viel van de trap, een ander verdronk en de zangeres viel van het dakterras. Liep er een moordenaar rond of was het allemaal toeval? Dokter Jan wilde de politie niet inschakelen, want dat was slecht voor de naam van het tehuis. Daar tussendoor verscheen ten tonele een vrouw (Hil Nieland) in een rolstoel, die helemaal niet gehandicapt was en een hitsige oude man (een glansrolletje van Willem de Vrind), die alle vrouwen probeerde te verleiden met zijn sexy tongetje… De laatste vrouw die in het tehuis kwam wonen klaagde over het slechte eten. Dokter Jan beloofde voor haar iets bijzonders klaar te maken; zij overleefde de maaltijd niet en stierf aan voedselvergiftiging. Daarmee waren alle bewoners van kamer zes dood! Het was op het laatst duidelijk dat dokter Jan achter de moorden zat. Door de vele woordgrappen was het, ondanks dat het een moordstuk was, heel hilarisch.
De tweede eenakter, Een Goed Excuus BV, was kort en krachtig. Een bedrijf hielp ‘foute’ klanten aan een goed excuus. Zo was er een vrouw die een auto voor haar deur in de brand had gestoken. Haar dochter en toekomstig schoonzoon waren bij hetzelfde bureau ook uit op een alibi. Toen alles getekend was, bleken de bedrijfsleden plotseling van de politie te zijn. Een aparte manier om boeven te vangen…
Bij het laatste stuk waren we getuige van een High Tea tussen twee rijke vriendinnen. Terwijl de drank rijkelijk vloeide vertelde de een dat zij een vrouw met de deur van haar auto expres had laten vallen. De ander waarschuwde haar vriendin dat haar echtgenoot al jaren vreemd ging met een slagersvrouw. Dat liep helemaal uit de hand toen laatstgenoemde wraak kwam nemen voor het incident met de auto. Zij bleek ook de bewuste vriendin van haar man. Het eindigde met het gooien van een taart. Dit soort acties doen het altijd goed. De rol van Marie Louise was, zo leek mij, prachtig om te spelen: veel champagne drinken, schelden en ontmaskerd worden door een vriendin van haar man. Mooi om te doen, maar tegelijk ook lastig. Annet van der Veen speelde het in ieder geval vol overgave.
Zo was deze 3 in 1, onder regie van Nathalie Plantinga, een koopje en zeker de moeite waard… Wim Hildering moet op zoek naar een tijdelijke locatie nu de Krocht verbouwd gaat worden. Er wordt naarstig gezocht, maar er is nog geen witte rook…